
احسان خاج امیری
یافته های پژوهش در قلمرو فلسفه موسیقی حاکی از آنند که آدورنو ضمن پرداختن به مسائلی از جمله ساختار موسیقایی، تمایز موسیقی عامهپسند با موسیقی فاخر، ارتباط موسیقی و جامعه، موسیقی و زبان، کل و جزء در موسیقی، موسیقی را نه پدیدهای سرگرم کننده بلکه پدیدهای با ویژگی زبانی، شناختی، ایدئولوژیک و آگاهیبخش میداند که قادر است انسان را در رهایی از سلطه فرهنگ و صنعت یاری کند. با توجه به این نگاه آدورنو به موسیقی، اهداف پرورش عقل عملی و ایجاد شناخت و آگاهی، پرورش قضاوت و پرورش نیروی نقد اجتماعی و فرهنگی(تفکر انتقادی)، پیشگیری از سرخوردگی انسان بهوسیله سلطه فرهنگ و صنعت، پرورش حس زیباییشناختی دانشآموزان(تربیت زیباییشناختی) و به تبع آن اصول عقلانیت و اندیشهورزی، عملکرد انتقادی اجتماعی موسیقی، رهاییبخشی و فهم موسیقی استنباط شدهاند.. سرانجام جنبههای استفاده از دیدگاه موسیقیایی آدورنو در تعلیم و تربیت ایران ذکر میشوند.
0